|
|
|---|
| 1 | Voorts zong Debora, en Barak, de zoon van Abinoam, ten zelven dage, zeggende:
|
| 2 | Looft den HEERE, van het wreken der wraken in Israël, van dat het volk zich gewillig heeft aangeboden.
|
| 3 | Hoort, gij koningen, neemt ter oren, gij vorsten! Ik, den HEERE zal ik zingen, ik zal den HEERE, den God Israëls, psalmzingen.
|
| 4 | HEERE! toen Gij voorttoogt van Seir, toen Gij daarheen traadt van het veld van Edom, beefde de aarde, ook droop de hemel, ook dropen de wolken van water.
|
| 5 | De bergen vervloten van het aangezicht des HEEREN; zelfs Sinai van het aangezicht des HEEREN, des Gods van Israël.
|
| 6 | In de dagen van Samgar, den zoon van Anath, in de dagen van Jael, hielden de wegen op, en die op paden wandelden, gingen kromme wegen.
|
| 7 | De dorpen hielden op in Israël, zij hielden op; totdat ik, Debora, opstond, dat ik opstond, een moeder in Israël.
|
| 8 | Verkoos hij nieuwe goden, dan was er krijg in de poorten; werd er ook een schild gezien, of een spies, onder veertig duizend in Israël?
|
| 9 | Mijn hart is tot wetgevers van Israël, die zich gewillig aangeboden hebben onder het volk; looft den HEERE!
|
| 10 | Gij, die op witte ezelinnen rijdt, gij, die aan het gerichte zit, en gij, die over weg wandelt, spreekt er van!
|
| 11 | Van het gedruis der schutters, tussen de plaatsen, waar men water schept, spreekt aldaar te zamen van de gerechtigheid des HEEREN, van de gerechtigheden, bewezen aan zijn dorpen in Israël; toen ging des HEEREN volk af tot de poorten.
|
| 12 | Waak op, waak op, Debora, waak op, waak op, spreek een lied! maak u op, Barak! en leid uw gevangenen gevangen, gij zoon van Abinoam.
|
| 13 | Toen deed Hij de overgeblevenen heersen over de heerlijken onder het volk; de HEERE doet mij heersen over de geweldigen.
|
| 14 | Uit Efraim was hun wortel tegen Amalek. Achter u was Benjamin onder uw volken. Uit Machir zijn de wetgevers afgetogen, en uit Zebulon, trekkende door den staf des schrijvers.
|
| 15 | Ook waren de vorsten in Issaschar met Debora; en gelijk Issaschar, alzo was Barak; op zijn voeten werd hij gezonden in het dal. In Rubens gedeelten waren de inbeeldingen des harten groot.
|
| 16 | Waarom bleeft gij zitten tussen de stallingen, om te horen het geblaat der kudden? De gedeelten van Ruben hadden grote onderzoekingen des harten.
|
| 17 | Gilead bleef aan gene zijde der Jordaan; en Dan, waarom onthield hij zich in schepen! Aser zat aan de zeehaven, en bleef in zijn gescheurde plaatsen.
|
| 18 | Zebulon, het is een volk, dat zijn ziel versmaad heeft, insgelijks Nafthali, op de hoogten des velds.
|
| 19 | De koningen kwamen, zij streden; toen streden de koningen van Kanaan, te Thaanach1) aan de wateren van Megiddo; zij brachten geen gewin des zilvers daarvan.2)
|
| 20 | Van den hemel streden zij,3) de sterren uit haar loopplaatsen streden tegen Sisera.
|
| 21 | De beek Kison wentelde hen weg,4) de beek Kedumin,5) de beek Kison; vertreed,6) o mijn ziel! de sterken.7)
|
| 22 | Toen werden de paardenhoeven verpletterd, van het rennen, het rennen8) zijner machtigen.9)
|
| 23 | Vloekt Meroz,10) zegt de Engel des HEEREN,11) vloekt haar inwoners geduriglijk;12) omdat zij niet gekomen zijn tot de hulp des HEEREN, tot de hulp des HEEREN,13) met de helden.14)
|
| 24 | Gezegend15) zij boven de vrouwen Jael,16) de huisvrouw van Heber, den Keniet; gezegend zij ze boven de vrouwen in de tent!17)
|
| 25 | Water eiste hij, melk gaf zij; in een herenschaal18) bracht zij boter.19)
|
| 26 | Haar hand sloeg zij aan den nagel,20) en haar rechterhand aan den hamer der arbeidslieden; en zij klopte Sisera; zij streek zijn hoofd af,21) als zij zijn slaap had doornageld en doorgedrongen.
|
| 27 | Tussen haar voeten kromde hij zich,23) viel henen, lag daar neder; tussen haar voeten kromde hij zich; hij viel; alwaar hij zich kromde, daar lag hij geheel geschonden!24)
|
| 28 | De moeder van Sisera keek uit door het venster, en schreeuwde door de tralien:25) Waarom vertoeft zijn wagen te komen! Waarom blijven de gangen zijner wagenen achter?26)
|
| 29 | De wijsten27) harer staatsvrouwen28) antwoordden; ook beantwoordde zij haar redenen aan zichzelve:
|
| 30 | Zouden zij29) dan de buit niet vinden en delen?30) een liefje,31) of twee liefjes, voor iegelijken man?32) Voor Sisera, een buit van verscheidene verven, een buit van verscheidene verven, gestikt; van verscheiden verf aan beide zijden gestikt, voor de buithalzen?33)
|
| 31 | Alzo moeten omkomen al Uw vijanden, o HEERE! die Hem daarentegen liefhebben,34) moeten zijn, als wanneer35) de zon opgaat in haar kracht.36) En het land was stil, veertig jaren.
|
|
|
|---|