|
|
|---|
| 1 | En op den eersten dag1) der week,2) zeer vroeg in den morgenstond,3) gingen zij naar het graf, dragende de specerijen, die zij bereid hadden, en sommigen met haar.4)
|
| 2 | En zij vonden den steen afgewenteld van het graf.
|
| 3 | En ingegaan zijnde, vonden zij het lichaam van den Heere Jezus niet.
|
| 4 | En het geschiedde, als zij daarover twijfelmoedig waren,5) zie, twee mannen stonden bij haar in6) blinkende klederen.7)
|
| 5 | En als zij zeer bevreesd werden, en het aangezicht naar de aarde neigden, zeiden zij tot haar: Wat zoekt gij den Levende bij de doden?
|
| 6 | Hij is hier niet, maar Hij is opgestaan. Gedenkt, hoe Hij tot u gesproken heeft,8) als Hij nog in Galilea was,
|
| 7 | Zeggende: De Zoon des mensen moet overgeleverd worden in de handen der zondige mensen, en gekruisigd worden, en ten derden dage wederopstaan.
|
| 8 | En zij werden indachtig Zijner woorden.
|
| 9 | En wedergekeerd zijnde van het graf, boodschapten zij al deze dingen aan de elven, en aan al de anderen.9)
|
| 10 | En deze waren Maria Magdalena, en Johanna, en Maria,10) de moeder van Jakobus,11) en de andere met haar, die dit tot de apostelen zeiden.
|
| 11 | En haar woorden schenen voor hen als ijdel geklap,12) en zij geloofden haar niet.
|
| 12 | Doch Petrus opstaande, liep tot het graf,13) en nederbukkende, zag hij de linnen doeken, liggende alleen, en ging weg, zich verwonderende bij zichzelven van hetgeen geschied was.
|
| 13 | En zie, twee van hen gingen op denzelfden dag naar een vlek,14) dat zestig stadien van Jeruzalem was,15) welks naam was Emmaus;
|
| 14 | En zij spraken samen onder elkander van al deze dingen, die er gebeurd waren.
|
| 15 | En het geschiedde, terwijl zij samen spraken, en elkander ondervraagden, dat Jezus Zelf bij hen kwam, en met hen ging.
|
| 16 | En hun ogen werden gehouden,16) dat zij Hem niet kenden.17)
|
| 17 | En Hij zeide tot hen: Wat redenen zijn dit, die gij, wandelende, onder elkander verhandelt, en waarom ziet gij droevig?18)
|
| 18 | En de een, wiens naam was Kleopas, antwoordende, zeide tot Hem: Zijt Gij alleen een vreemdeling te Jeruzalem,19) en weet niet de dingen, die dezer dagen daarin geschied zijn?
|
| 19 | En Hij zeide tot hen: Welke? En zij zeiden tot Hem: De dingen aangaande Jezus den Nazarener, Welke een Profeet was,20) krachtig in werken en woorden,21) voor God22) en al het volk.23)
|
| 20 | En hoe onze overpriesters en oversten Denzelven overgeleverd hebben tot het oordeel des doods, en Hem gekruisigd hebben.
|
| 21 | En wij hoopten, dat Hij was Degene, Die Israël24) verlossen zou.25) Doch ook, benevens dit alles, is het heden de derde dag, van dat deze dingen geschied zijn.
|
| 22 | Maar ook sommige vrouwen uit ons hebben ons ontsteld,26) die vroeg in den morgenstond aan het graf geweest zijn;
|
| 23 | En Zijn lichaam niet vindende, kwamen zij en zeiden, dat zij ook een gezicht van engelen gezien hadden, die zeggen, dat Hij leeft.
|
| 24 | En sommigen dergenen, die met ons zijn, gingen heen tot het graf, en bevonden het alzo, gelijk ook de vrouwen gezegd hadden; maar Hem zagen zij niet.
|
| 25 | En Hij zeide tot hen: O onverstandigen en tragen van hart, om te geloven al hetgeen de profeten gesproken hebben!
|
| 26 | Moest de Christus niet deze dingen lijden, en alzo in Zijn heerlijkheid ingaan?27)
|
| 27 | En begonnen hebbende van Mozes en van al de profeten, legde Hij hun uit, in al de Schriften, hetgeen van Hem geschreven was.
|
| 28 | En zij kwamen nabij het vlek, daar zij naar toegingen; en Hij hield Zich,28) alsof Hij verder gaan zou.
|
| 29 | En zij dwongen Hem,29) zeggende: Blijf met ons; want het is bij den avond, en de dag is gedaald. En Hij ging in, om met hen te blijven.
|
| 30 | En het geschiedde, als Hij met hen aanzat, nam Hij het brood, en zegende het,30) en als Hij het gebroken had, gaf Hij het hun.31)
|
| 31 | En hun ogen werden geopend, en zij kenden Hem; en Hij kwam weg uit hun gezicht.32)
|
| 32 | En zij zeiden tot elkander: Was ons hart niet brandende in ons, als Hij tot ons sprak op den weg, en als Hij ons de Schriften opende?33)
|
| 33 | En zij, opstaande ter zelfder ure, keerden weder naar Jeruzalem, en vonden de elven samenvergaderd, en die met hen waren;
|
| 34 | Welke zeiden:34) De Heere is waarlijk opgestaan, en is van Simon gezien.
|
| 35 | En zij vertelden, hetgeen op den weg geschied was, en hoe Hij hun bekend was geworden in het breken des broods.
|
| 36 | En als zij van deze dingen spraken, stond Jezus Zelf in het midden van hen, en zeide tot hen: Vrede zij ulieden!
|
| 37 | En zij verschrikt en zeer bevreesd geworden zijnde, meenden, dat zij een geest zagen.35)
|
| 38 | En Hij zeide tot hen: Wat zijt gij ontroerd, en waarom klimmen zulke overleggingen in uw harten?
|
| 39 | Ziet Mijn handen en Mijn voeten; want Ik ben het Zelf;36) tast Mij aan, en ziet; want een geest heeft geen vlees en benen, gelijk gij ziet, dat Ik heb.
|
| 40 | En als Hij dit zeide, toonde Hij hun de handen en de voeten.
|
| 41 | En toen zij het van blijdschap nog niet geloofden, en zich verwonderden, zeide Hij tot hen: Hebt gij hier iets om te eten?37)
|
| 42 | En zij gaven Hem een stuk van een gebraden vis, en van honigraten.
|
| 43 | En Hij nam het, en at het voor hun ogen.38)
|
| 44 | En Hij zeide tot hen: Dit zijn de woorden, die Ik tot u sprak, als Ik nog met u was,39) namelijk dat het alles moest vervuld worden, wat van Mij geschreven is in de Wet van Mozes, en de Profeten, en Psalmen.
|
| 45 | Toen opende Hij hun verstand,40) opdat zij de Schriften verstonden.
|
| 46 | En zeide tot hen: Alzo is er geschreven, en alzo moest de Christus lijden, en van de doden opstaan ten derden dage.
|
| 47 | En in Zijn Naam gepredikt worden bekering en vergeving der zonden, onder alle volken, beginnende van Jeruzalem.41)
|
| 48 | En gij zijt getuigen van deze dingen.
|
| 49 | En ziet, Ik zende de belofte Mijns Vaders op u;42) maar blijft gij in de stad Jeruzalem,43) totdat gij zult aangedaan zijn met kracht44) uit de hoogte.45)
|
| 50 | En Hij leidde hen buiten tot aan Bethanie,46) en Zijn handen opheffende, zegende Hij hen.
|
| 51 | En het geschiedde, als Hij hen zegende, dat Hij van hen scheidde, en werd opgenomen in den hemel.
|
| 52 | En zij aanbaden Hem, en keerden weder naar Jeruzalem met grote blijdschap.
|
| 53 | En zij waren allen tijd in den tempel, lovende en dankende God.47) Amen.
|
|
|
|---|